's Ochtends word ik wakker van de op mijn tent tikkende regendruppels. Ik wacht op een kort droog moment om in te pakken en verlaat om 07:30 de camping. Eens ik terug op het Pieterpad ben, verandert de brede veldweg algauw in een smal beschut wandelpad tot aan Terstraten, een klein gehucht van oude hoeves.
Het Pieterpad trekt opnieuw de mooie golvende velden in. De regen houdt even op en ik loop in een mooie opklaring. Volgens de kaart loop ik langs een steengroeve, maar daar is weinig van te zien. Na een holle weg kruist het pad de drukke A76 en een spoorlijn. Ik droog even mijn voeten en sokken op een bank naast het bospad nabij de kasteelhoeve Terborgh. Via een mooi stijgende pad bereik ik het dopje Puth.
Bij het volgende dorpje (Windraak) is het echter gedaan met de opklaring en krijg weer een felle bui voorgeschoteld. Je kan in dit dorpje geneeskrachtig water krijgen tegen platvoeten, stuipen, bedwateren, schurft en zo meer, maar het weer beïnvloeden is er echter niet bij.
En de boer ploegde nog steeds voort.
Na de pick-nick daal ik af richting Sittard via de Kollenberg en de kapel van de heilige Rosa, de stadspatrones van Sittard. Ik wordt stilaan een krak in het nemen van foto's vanonder mijn paraplu.
Niet veel verder ligt het centrum van Sittard. Op het marktplein log ik een webcamgeocache. Doordat ik hiervoor even sta te friemelen met mijn GSM komt een vriendelijke Nederlander al vragen of ik de weg kwijt ben. Ik slenter wat rond en volg dan verder de streepjes door de winkelstraat om uiteindelijk af te slaan sla naar een supermarkt. Op een bankje in de hoofdstraat eet ik een vier uurtje. Het is nog wel een eindje tot aan de camping dus tijd om Sittard achter me te laten.
Via de Geleenbeek en de Roode beek verlaat ik de stad. Het pad loopt nu pal op de Nederlands-Duitse grens. Wanneer ik in Isenbruch de straat wil oversteken richting een veldweg, wordt ik aangesproken door een meisje in een roze tenue. Blijkbaar is er een kudde koeien op weg, waaronder ook een stier die al eens agressief kan zijn. Ik volg het advies en blijf even wachten. Een tijdje later steekt inderdaad een kudde koeien de weg over tussen draden. Als laatste rijdt de jeep van de boer de weg over en krijg ik groen licht om mijn tocht verder te zetten.
Het Pieterpad trekt nu door een eerst agrarisch- nu natuurgebied. Ik spot een ree. Hevige darmkrampen ontmenen me even het wandelplezier net voor ik de grens terug oversteek. Gelukkig is camping Hommelhof niet ver meer. Ik kies snel een vrije plek uit naast een ander klein tentje op deze kleinschalige camping, gooi mijn spullen neer en vind dan verlichting op het sanitair (ok, too much information, ik weet het). In de regenschaduw van een bomenrij zet ik mijn tentje op en na het eten en douchen kruip ik snel onder de wol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten